Վիլյամ Սարոյան և Թոմաս Վուլֆ. գրական զուգահեռներ

Abstract

Հոդ­վա­ծում ա­ռա­ջին ան­գամ հե­ղի­նա­կի հա­վա­քած բազ­մա­զան նյու­թի հի­ման վրա  քննութ­յան են առն­վում ա­մե­րիկ­յան եր­կու սերն­դա­կից գրող­նե­րի՝ Սա­րո­յա­նի և Վուլ­ֆի, ո­րոնց եր­կե­րը տեղ են գտել XX դա­րի գրա­կա­նութ­յան դա­սա­կան­նե­րի ֆոն­դում, ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան  (առն­չակ­ցա­յին և տի­պա­բա­նա­կան) կա­պե­րը: Զու­գա­հեռ­ներ են տար­վում նրանց ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան մտա­ծո­ղութ­յան և սկզ­բունք­նե­րի միջև,   մեջ­բե­րում­ներ ա­նե­լով գե­ղար­վես­տա­կան, նա­մա­կագ­րա­կան և­ այլ տեքս­տե­րից, ինչ­պես նաև ներ­կա­յաց­վում են 1930-ա­կան թթ. ա­մե­րիկ­յան գրաքն­նա­դա­տութ­յան կար­ծիք­նե­րը նշված ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նում ու­շադ­րութ­յան կենտ­րո­նում գտնվող այդ եր­կու գրող­նե­րի մա­սին: Ա­ռանձ­նա­հա­տուկ տեղ է տրվում Սա­րո­յա­նի վաղ շրջա­նի պատմ­վածք­նե­րից մե­կի և Վուլ­ֆի «­Տուն­դարձ չկա» (1940) վե­պում «հայ­կա­կան» կո­լո­րի­տով տե­սա­րա­նի հա­մե­մա­տութ­յա­նը: