Քննման՝ որպես քննչական գործողության դատավարական և տակտիկական հիմնախնդիրները ՀՀ քրեական դատավարությունում
DOI:
https://doi.org/10.46991/BYSU:C/2019.10.1.073Keywords:
քննչական գործողություն, քննում, հանցագործության հետքեր, մարմնական վնասվածք, հատուկ նշաններ, հագուստենրի և կոշիկների զննում, դատաբժշկական փորձաքննություն, տեխնիկական միջոցներAbstract
Քրեական գործով ճշմարտության բացահայտմանն ուղղված քննչական գործողություններից է քննումը, որն իրականացվում է մարդու մարմնի վրա հատուկ նշաններ, հանցագործության հետքեր և մարմնական վնասվածքներ հայտնաբերելու համար: Քրեական դատավարության օրենսդրության մեջ վերջին տարիներին կատարվեցին բազմաթիվ փոփոխություններ, որոնք ուղղված են նախաքննության արդյունավետության բարձրացմանը, սակայն քննումը կարգավորող նորմում որևէ էական փոփոխություն չկատարվեց, թեև պետք է խոստովանել, որ քննության կազմակերպման և իրականացման առումով՝ առկա են օրենսդրական լուծում պահանջող բազմաթիվ խնդիրներ: Մասնագիտական գրականության մեջ քննման իրավական բնույթի վերաբերյալ արտահայտվել են տարբեր կարծիքներ: Այսպես, հեղինակների մի մասի կարծիքով՝ քննումը զննության տարատեսակ է, որն ունի յուրահատուկ օբյեկտ, այն է՝ կենդանի մարդու մարմինը1: Հեղինակների երկրորդ խումբը քննումը փորձաքննության տարատեսակ է համարում2: Երրորդ խմբի կարծիքով՝ քննումը ինքնուրույն քննչական գործողություն է3: Անկախ տեսական գրականության մեջ տեղ գտած տարբեր մոտեցումներից՝ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքում քննումը դիտվում է որպես ինքնուրույն քննչական գործողություն: ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 220 հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ «Քննիչն իրավունք ունի կատարել կասկածյալի, մեղադրյալի, վկայի կամ տուժողի քննում՝ նրանց մարմնի վրա հանցագործության հետքերի կամ հատուկ նշանների առկայություն հայտնաբերելու համար, եթե դրա համար չի պահանջվում դատաբժշկական փորձաքննություն»:
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2019 Բանբեր Երևանի համալսարանի
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
