Մարդու իրավունքների բնաիրավական հայեցակարգի հիմնական թեզիսները
DOI:
https://doi.org/10.46991/BYSU:C/2020.11.2.068Keywords:
բնաիրավական հայեցակարգ,, մարդու իրավունքներ,, բնական իրավունք,, պոզիտիվ իրավունքAbstract
Պետաիրավական երևույթներն ուսումնասիրող տեսությունները պայմանականորեն կարելի է բաժանել երկու խմբի՝ վիճակագրական և գնահատողական: Նշված տեսությունները միմյանցից տարբերվում են միևնույն գիտական հիմնախնդրի լուծման մեթոդներով: Վիճակագրական տեսությունները պետաիրավական երևույթների հետազոտման ընթացքում զերծ են մնում որակավորող, գնահատողական բնույթի դատողություններից և բավարարվում են պետության և իրավունքի ստատիկ վիճակի ուսումնասիրմամբ: Նշված ձևով են ղեկավարվում իրավունքի պատմական դպրոցի, սոցիոլոգիական, հոգեբանական, էտաթիկ պոզիտիվիզմի ներկայացուցիչները և այլն1 : Սրան հակառակ՝ բնաիրավական հայեցակարգի տեսաբանները փիլիսոփայության դիրքերից են մոտենում պետաիրավական խնդիրներին և հաճախ անդրադառնում են այնպիսի վերացական գաղափարների, ինչպիսիք են արդարությունը, հավասարությունը, ազատությունը, և պարզաբանում, թե ինչպես պետք է ապահովվի վերջիններիս իրացումը, ինչպիսին պետք է լինի իրավունքը, պետությունը և այլն: Այս իմաստով բնաիրավական տեսությունը գնահատողական տեսություն է: Վերջինիս հիմքում դրված են բազմաթիվ գաղափարներ, որոնք իրավագիտակցության տարր են և ընդլայնում են իրավունքի մասին մեր պատկերացումները: Այն նաև բարոյականության բարձրագույն արտահայտություն է, հասարակական զարգացման գերնվաճում:
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2020 Բանբեր Երևանի համալսարանի
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
