The Antipode of the True as a Contrary Concept of the True
DOI:
https://doi.org/10.46991/BYSU:E/2023.14.2.036Keywords:
true, antipode, lie, wrong, false, aberration, myth, narrative, simulacrum, mental structureAbstract
The article deals with the interpenetrating relationships between the essences of the characteristics opposite to the true, highlighting the central role of disclosure and determining the possible contrary of the true. From the discussion it turns out that in the scientific-philosophical discourse there is no agreement on the essence of the opposite characteristics of the true and as opposites to true many characterizations are used to reflect exactly the same gnoseological qualification; (among others) wrong, false, lie, aberration, antitruth, etc. Therefore, in scientific-philosophical Armenian-language literature (textbook, article, monography) there is no agreement as in what sense and in what cases each of these concepts should be applied.
Taking into account the circumstance that the concepts which are opposite to the true have an essential role in the process of cognition, the article proposes to demarcate the limits of the usage of these concepts and to cancel the tradition of their equivalent usage. Especially since there are such mental structures that are beyond the true/false (wrong, lie, aberration, etc.) logical-gnoseological dimension.
In this context it also turns out that the absence of this agreement has objective grounds, the most important of which is the absence of a concept and a word that accurately reflects and expresses the idea of "contrary to the true."
Therefore, it is proposed to solve the problem by accepting conditional consensuses, including by reflecting the idea "contrary to the true" with the concept of the antipode of the true.
References
Գ. Հակոբյան, Ուսումնասիրության օբյեկտին ճշմարիտ հասկացության հակադեմի դիտանկյունից մոտենալու շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Երևան, 2022 № 3 (39), էջ 68։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 46։
Գ. Հակոբյան, Իրավաքաղաքական խոսույթի ոչճշմարիտ տարրերի շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2020 № 1 (31), էջ 32։
Ա. Գուրզադյան, Ճշմարտության էպիկենտրոնում // «Ռուբիկոն» գեղարվեստական-մշակութաբանական եռամսյա հանդես, 1/11/2007, Եր., էջ 6։
Մոնտեն Մ., Փորձեր, Եր., 1991, էջ 39։
Ա. Պ. Հայրապետյան, Փոխանունություն և խոսքիմասային փոխանցում // «Բանբեր Երևանի համալսարանի», № 2 (86), Եր., 1995, էջ 161։
Հասկացությունների դրական և բացասական լինելու վերաբերյալ, տե՛ս Հ. Ա. Գևորգյան, Վ. Խ. Բաղդասարյան, նշվ. աշխ., էջ 29-30։
Գ. Հակոբյան, Իրավաքաղաքական խոսույթի ոչճշմարիտ տարրերի շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2020 № 1 (31), էջ 32։
Ս. Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան, չորս հատորում։ Հատոր Ա, Եր., 1944, էջ 563։
Դ. Գյուրջինյան, Հայերեն բառարան-տեղեկատու. միասին, անջատ կամ գծիկով գրվող բառեր, Եր., 2008, էջ 66։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 46։
Ա. Մ. Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, 2-րդ հրատ., Եր., 2009, էջ 1005 և 513, Ա. Մ. Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Եր., 1967, էջ 578 և 317,
Հ. Զ. Պետրոսյան, Հայերենագիտական բառարան, Եր., 1987, էջ 420։
Ս. Գ. Աբրահամյան, Ժամանակակից գրական հայերեն,Եր., 1981, էջ 58։
Губанов Н.Н., Губанов Н.И., Критерии в системе научного знания. // Гуманитарный вестник МГТУ им. Н.Э. Баумана, Раздел: Гуманитарные науки в техническом университете, Рубрика: Философские науки, 2016, вып. 2, էջ 3։
Лакатос И., История науки и ее рациональные рекострукции // Кун Т., Структура науяных революций, М., 2003, с. 458.
Ս. Քէհեաեան, Բարոյագիտութիւն փիլիսոփայական ակնարկ, Անթիլիաս, 2021, էջ 23-24։
Манасян А. С., Методологические принципы объективности научного знания и единство науки, Ер., 2002, էջ 4-5։
Է. Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Եր., 1976, էջ 714, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Եր., 1969, էջ 97 և այլն։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 47։
Է. Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Եր., 1976, էջ, 1024, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Եր., 1969, էջ 554, Ս. Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան, հատոր Դ, Եր., 1944, էջ 354 և այլն։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 47։
Հ. Օ. Հովհաննիսյան, Բանավեճի տեսություն և արվեստ. փիլիսոփայական քննախոսություն, Եր., 2019, էջ 160-165։
Դավիթ Անհաղթ, Փիլիսոփայության սահմանումները // Երկեր, Եր., 1980, էջ 45։
Можейко М. А., Нарратив // Всемирная Энциклопедия Философия, М., Аст, Минск, Харвест, 2001 с., 670.
Барт Р., Смерть автора // Избранные работы: Семиотика: Поэтика, М., 1989, с. 384.
Лосев А. Ф., Диалектика мифа, М., 2001, с. 55.
Bottici Ch., A Philosophy of political myth, New York, 2007, էջ 45։
Ս. Զաքարյան, Հայոց ինքնության հիմնահարցեր, Եր., 2020, էջ 25։
Бодрийяр Ж., Симулякры и симуляция, Тула, 2013, с 24-25.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Bulletin of Yerevan University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.