Антипод истинного как контрарное понятие истинного
DOI:
https://doi.org/10.46991/BYSU:E/2023.14.2.036Ключевые слова:
истинно, антипод, ложь, ошибочный, ложный, заблуждение, миф, нарратив, симулякр, мысленная структураАннотация
В статье рассматриваются взаимопроникающие отношения между сущностями характеристик противоположных истинному, выделяя центральную роль выявлению и определению возможной контрарной истинного. Из обсуждения выясняется, что в научно-философском дискурсе нет соглашения относительно сущностей противоположных характеристик истинного, и для отражения той же гносеологической формулировки противоположной истинному, используются многие характеризации; (среди прочего) ошибочный, ложный, ложь, заблуждение, антиистина и т. д. Поэтому в научно-философской армяноязычной литературе (учебник, статья, монография) нет единого мнения о том, в каких значениях и в каких случаях следует применять каждое из этих понятий.
Принимая во внимание то обстоятельство, что в процессе познания понятия противопоставленные истине играют значительную роль, в статье предлагается демаркировать границы применения этих понятий и отменить традицию их равнозначного применения. Тем более, что существуют такие ментальные структуры, которые находятся за пределами истинно/ложно (ошибочнօ, ложь, заблуждение и т. д.) логико-гносеологического измерения.
В данном контексте выясняется также, что отсутствие этого соглашения имеет объективные основания, важнейшее из которых - отсутствие понятия и слова, точно отражающего и выражающего мысль "контрарной истинного". Поэтому предлагается решать проблему путем принятия условных консенсусов, в том числе - при отражении идеи "контрарной истинного" используя понятие антипод истинного.
Библиографические ссылки
Գ. Հակոբյան, Ուսումնասիրության օբյեկտին ճշմարիտ հասկացության հակադեմի դիտանկյունից մոտենալու շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Երևան, 2022 № 3 (39), էջ 68։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 46։
Գ. Հակոբյան, Իրավաքաղաքական խոսույթի ոչճշմարիտ տարրերի շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2020 № 1 (31), էջ 32։
Ա. Գուրզադյան, Ճշմարտության էպիկենտրոնում // «Ռուբիկոն» գեղարվեստական-մշակութաբանական եռամսյա հանդես, 1/11/2007, Եր., էջ 6։
Մոնտեն Մ., Փորձեր, Եր., 1991, էջ 39։
Ա. Պ. Հայրապետյան, Փոխանունություն և խոսքիմասային փոխանցում // «Բանբեր Երևանի համալսարանի», № 2 (86), Եր., 1995, էջ 161։
Հասկացությունների դրական և բացասական լինելու վերաբերյալ, տե՛ս Հ. Ա. Գևորգյան, Վ. Խ. Բաղդասարյան, նշվ. աշխ., էջ 29-30։
Գ. Հակոբյան, Իրավաքաղաքական խոսույթի ոչճշմարիտ տարրերի շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2020 № 1 (31), էջ 32։
Ս. Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան, չորս հատորում։ Հատոր Ա, Եր., 1944, էջ 563։
Դ. Գյուրջինյան, Հայերեն բառարան-տեղեկատու. միասին, անջատ կամ գծիկով գրվող բառեր, Եր., 2008, էջ 66։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 46։
Ա. Մ. Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, 2-րդ հրատ., Եր., 2009, էջ 1005 և 513, Ա. Մ. Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Եր., 1967, էջ 578 և 317,
Հ. Զ. Պետրոսյան, Հայերենագիտական բառարան, Եր., 1987, էջ 420։
Ս. Գ. Աբրահամյան, Ժամանակակից գրական հայերեն,Եր., 1981, էջ 58։
Губанов Н.Н., Губанов Н.И., Критерии в системе научного знания. // Гуманитарный вестник МГТУ им. Н.Э. Баумана, Раздел: Гуманитарные науки в техническом университете, Рубрика: Философские науки, 2016, вып. 2, էջ 3։
Лакатос И., История науки и ее рациональные рекострукции // Кун Т., Структура науяных революций, М., 2003, с. 458.
Ս. Քէհեաեան, Բարոյագիտութիւն փիլիսոփայական ակնարկ, Անթիլիաս, 2021, էջ 23-24։
Манасян А. С., Методологические принципы объективности научного знания и единство науки, Ер., 2002, էջ 4-5։
Է. Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Եր., 1976, էջ 714, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Եր., 1969, էջ 97 և այլն։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 47։
Է. Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Եր., 1976, էջ, 1024, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Եր., 1969, էջ 554, Ս. Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան, հատոր Դ, Եր., 1944, էջ 354 և այլն։
Գ. Հակոբյան, Կորոնավիրուսային համավարակի խոսույթի իմացաբանական որակման շուրջ // «Բանբեր Երևանի համալսարանի. Փիլիսոփայություն, Հոգեբանություն», Եր., 2021 № 1 (34), էջ 47։
Հ. Օ. Հովհաննիսյան, Բանավեճի տեսություն և արվեստ. փիլիսոփայական քննախոսություն, Եր., 2019, էջ 160-165։
Դավիթ Անհաղթ, Փիլիսոփայության սահմանումները // Երկեր, Եր., 1980, էջ 45։
Можейко М. А., Нарратив // Всемирная Энциклопедия Философия, М., Аст, Минск, Харвест, 2001 с., 670.
Барт Р., Смерть автора // Избранные работы: Семиотика: Поэтика, М., 1989, с. 384.
Лосев А. Ф., Диалектика мифа, М., 2001, с. 55.
Bottici Ch., A Philosophy of political myth, New York, 2007, էջ 45։
Ս. Զաքարյան, Հայոց ինքնության հիմնահարցեր, Եր., 2020, էջ 25։
Бодрийяр Ж., Симулякры и симуляция, Тула, 2013, с 24-25.
Загрузки
Опубликован
Как цитировать
Выпуск
Раздел
Лицензия
Copyright (c) 2023 Вестник Ереванского Университета
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial» («Атрибуция — Некоммерческое использование») 4.0 Всемирная.
