Ձևաբանության հարցեր (նմանաձայնությունը ձայնարկության տեսակ, ժխտումը որպես քերականական-ձևաբանական կարգ)

Abstract

Հոդ­վա­ծում քննվող հար­ցե­րը (նմա­նա­ձայ­նութ­յու­նը որ­պես ձայ­նար­կութ­յան տե­սակ և ժխտ­ման քե­րա­կա­նա­կան-ձևա­բա­նա­կան կար­գը) ար­դի հա­յե­րե­նի ձևա­բա­նութ­յան տե­սութ­յան մեջ ոչ բա­վա­րար չա­փով քննարկ­ված կամ տա­րա­կար­ծութ­յուն­նե­րի են­թա­կա հար­ցե­րից են։ Կա­տար­ված վեր­լու­ծութ­յու­նը բե­րում է այն հա­մոզ­ման, որ՝ 1․ ն­մա­նա­ձայ­նութ­յուն­նե­րը, չնա­յած ձայ­նար­կութ­յան մյուս եր­կու տե­սակ­նե­րից (զգա­ցա­կան և կո­չա­կան) ու­նե­ցած ի­մաս­տա­յին, ձևա­յին-հնչյու­նա­կան և մա­սամբ նաև բա­ռա­կազ­մա­կան-գոր­ծա­ռա­կան տար­բե­րութ­յուն­նե­րին, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ ընդ­հա­նուր խոս­քի­մա­սա­յին հատ­կա­նիշ­նե­րով զգա­լի ընդ­հան­րութ­յուն­ներ ու­նեն այդ եր­կու տե­սակ­նե­րի հետ, ուս­տի թե­կուզ պայ­մա­նա­կա­նո­րեն կա­րող են զե­տեղ­վել ձայ­նար­կութ­յուն կոչ­ված խոս­քի մա­սի հա­մա­կար­գում՝ որ­պես ա­ռան­ձին՝ եր­րորդ տե­սակ։ 2․ Ժխտ­ման քե­րա­կա­նա­կան կար­գը հա­յե­րե­նի ձևա­բա­նա­կան մա­կար­դա­կում ու­նի ի­րեն բնո­րոշ ի­մաս­տա­յին (քե­րա­կա­նա­կան ի­մաստ) և ձ­ևա­յին (ար­տա­հայ­տութ­յան քե­րա­կա­նա­կան մի­ջոց­ներ) խմբա­յին հատ­կա­նիշ­ներ և հետ­ևա­բար կա­րող է մտած­վել և­ ըն­դուն­վել որ­պես բա­յին ներ­հա­տուկ քե­րա­կա­նա­կան կար­գե­րից մե­կը։