Ինչո՞ւ Ադրբեջանական Հանրապետության ցեղասպանական վարքը չի արտացոլված նրա քաղաքական նկարագրում
Keywords:
ադրբեջանահայություն, հայերի կոտորածները Արևելյան Անդրկովկասում, ադրբեջանական ազգ կառուցելու ստալինյան նախագծը, Սումգայիթի ցեղասպանական գործողություն, իսլամադավան բնիկ ժողովուրդների ցեղասպանությունըAbstract
Նմանատիպ մի երևույթ նկատվում է ինչպես Թուրքիայում, այնպես էլ Ադրբեջանում. ո՛չ անցումը մի քաղաքական համակարգից մյուսին, ո՛չ տնտեսական համակարգի փոփոխությունը, ո՛չ էլ կառավարությունների փոփոխությունն այս պետություններին ետ չի մղել Հայոց ցեղասպանության ընթացքից: Սա ենթադրում է, որ ցեղասպան քաղաքականության պատճառները պետք է որոնել ոչ միայն պետության հիմքում, որպես ինստիտուտ (ընդ որում՝ կայսերական ուղղվածություն), այլ նաև դրանից դուրս՝ ազգի պատմականորեն ձևավորված քաղաքական մշակույթի առանձնահատկությունների մեջ: Սակայն պարզվում է, որ աշխարհաքաղաքական լարվածության շրջաններում (Առաջավոր Ասիան և Անդրկովկասն այդպիսի տարածաշրջաններ էին և մնում են այդպիսին), ցեղասպանություն կատարելու պատասխանատվությունը կրում են ոչ միայն հանցագործություն կատարած պետությունը, այլ նաև տարածաշրջանի գործերով անմիջականորեն ներգրավված մեծ տերությունները: Նրանց ներգրավվածությունը դրսևորվում է կա՛մ անգործության, կա՛մ կեղծ չեզոքության, կա՛մ անուղղակի (և երբեմն ուղղակի) մեղսակցության տեսքով:
