Համագործակցության մշակույթը որպես կուսակցական լիդերի կայացման պայման
DOI:
https://doi.org/10.46991/BYSU:D/2023.14.1.068Keywords:
կերպափոխվող հասարակություն, համագործակցության մշակույթ, կուսակցական լիդեր, քաղաքացիական համերաշխություն, պետականաշինության մշակույթ, ազգային անվտանգություն, արդյունքի կառավարում, պատասխանատվությունAbstract
Հոդվածում ուսումնասիրվում է համագործակցության մշակույթի արժեքային բազմաչափությունը: Հեղինակը հիմնավորում է այն մոտեցումը, համաձայն որի՝ համագործակցության մշակույթը հարաբերությունների այնպիսի համակարգ է, որը ներառում է քաղաքացիական համերաշխության ու համաձայնության, պետականաշինության մշակույթի զարգացման և ազգային անվտանգության ապահովման գործընթացները: Այս համատեքստում կարևորվում են հարմարվողականությունը և տեղեկատվահաղորդակցական արդի զարգացման պայմաններում փոխշահավետ համագործակցությունը՝ որպես կուսակցական լիդերի կայացման շարժիչ ուժ: Համագործակցությունը փոխշահավետ համատեղ հաղորդակցություն է գործունակ և կարողունակ քաղաքական դերակատարների միջև, որպեսզի փոխադարձ անվտանգության փոխզիջումային քաղաքականության միջոցով ապահովվեն արդյունքի կառավարումը և նորարարությունը: ՀՀ-ում քաղաքական համակարգի կերպափոխումը տեղի է ունենում լիդերության ինստիտուտի կայացման բարդ փուլում: Այդ հիմնախնդրի բացահայտումը ՀՀ-ում եղել և մնում է համագործակցության մշակույթի զարգացման բաղադրիչ: Այս դիտանկյունից առաջարկվում է կուսակցությունների գործունեության արդյունավետությունն ապահովելու նպատակով բարձրացնել բնակչության քաղաքական գիտակցության մակարդակը՝ նվազեցնելով մարգինալիզմը և իրականացնելով շարունակական սոցիալականացում: Ակնհայտ է, որ ՀՀ-ում հանրային քաղաքականություն իրականացնելու համար կուսակցական լիդերին անհրաժեշտ է դիտել որպես համագործակցային մշակույթի նորարարացնող դերակատար, քանի որ ընտրությունների միջոցով խորհրդարան եկած և գործադիր իշխանությունում ղեկավարի կարգավիճակ ստացած կուսակցական ակտիվիստները պատասխանատու են համակեցության պահպանման և արդյունքի ապահովման համար: Միաժամանակ, ՀՀ ժողովրդավարացման գործընթացում համագործակցային մշակույթի առկայությունը հնարավորություն կտա բարձրացնելու կուսակցական լիդերի իրավաքաղաքական գիտակցության մակարդակը, նորարարության հակվածությունը, ինչպես նաև որոշումների ընդունման գործընթացում հանրային շահի գերակայության ապահովման պատասխանատվությունը:
References
O’Flynn, J., & Wanna, J., Collaborative Governance: A New Era of Public Policy in Australia? Canberra, Australia: ANU E Press, 2008.
Oxford Learner's Dictionaries: https://www.oxfordlearnersdictionaries.com/definition/english/collaboration?q=collaboration.
Sapolsky R., Behave: The Biology of Humans at Our Best and Worst, Penguin Press; Illustrated edition, 2017.
Sartori G., Parties and Party Systems: A Framework for Analysis, Vol. 1, New York, 1976.
Schrage, Michael. No More Teams!: Mastering the Dynamics of Creative Col Sc laboration. New York: Currency, 1995.
Stereotype Content Model across Cultures: Towards Universal Similarities and Some Differences / A. Cuddy et al. // Brit. J. Soc. Psysh. 2009. № 48.
Wildavsky, A., If planning is everything, maybe it’s nothing, Policy Sciences, 1973, Volume 4, no.2.
Дюверже М., Политические партии / Пер. с франц. - М.: Академический Проект, 2000.
Меренков А. В., Культура эгоизма или культура сотрудничества: какая побеждает?: монография / А. В. Меренков. – Екатеринбург: Изд-во Урал. ун-та, 2021.
Меренков, А. В., Культура эгоизма или культура сотрудничества: какая побеждает?: монография, Екатеринбург Издательство Уральского университета, 2021.
Роузен Э. Культура сотрудничества / Пер. с англ. — М.: ЭКОМ Паблишерз, 2009.
Фромм Э.,Человек для себя. Исследование психологических проблем этики. Перевод с английского Л. А. Чернышевой. -- Минск: Коллегиум, 1992.
Чарльз Дарвин, Естественный отбор. О себе и происхождении видов, Алгоритм, 2018.
Энгельс Фридрих, Происхождение семьи, частной собственности и государства, М., Госполитиздат, 1952.
Գալթունգ Յ., Խաղաղություն խաղաղ միջոցներով. խաղաղություն և հակամարտություն, զարգացում և քաղաքակրթություն, Երևան, 2005:
Մարգարյան Մ. Մ., Մարգարյան Մ. Գ., Նիկողոսյան Լ. Գ., «Գունավոր հեղափոխություն». տեսություն և տեխնոլոգիաներ. Եր., «Պետական ծառայություն», 2021:
Մարգարյան Մամիկոն, Համագործակցության մշակույթը՝ որպես ազգային անվտանգության ապահովման գործընթաց, Գիտական Արցախ, N 1, ԱԵԳՄՄ, 2018:
Քեռյան Գ., Քաղաքական կուսակցությունների տիպաբանությունը, «Վան Արյան», Երևան, 2002:
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Բանբեր Երևանի համալսարանի
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
