ԿԱՆԽԵՆԹԱԴՐՈՒՅԹԸ ՈՐՊԵՍ ԼԵԶՎԱԿԱՆ ՄԻԱՎՈՐՆԵՐՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ ՆԵՐԻՄԱՍՏ

Authors

  • Նարինե ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ Երևանի պետական համալսարան

DOI:

https://doi.org/10.46991/FLHE/2019.23.1.095

Keywords:

presupposition, types of presupposition, dialogue, intentional implicitness, unintentional implicitness, background knowledge, verbal intention, semantic and pragmatic analysis

Abstract

Հոդվածում քննության է առնվում ներիմաստի տեսակներից մեկը՝ կանխենթադրույթը, որի առանձնահատկություներից է երկխոսությունից դուրս ներիմաստ արտահայտելու հատկությունը: Այն ընդհանուր և հենքային գիտելիք է, որը խոսողը և խոսակիցն ունեն կամ կարող են ենթադրել միմյանց, այլոց և շրջակա իրականության վերաբերյալ: Կանխամտածված ներիմաստի դեպքում կանխենթադրույթը միջոց է շեշտելու ոչ բացահայտ ներկայացվող, սակայն կարևորություն ունեցող տեղեկատվությունը, իսկ ոչ կանխամտածված ներիմաստի դեպքում այն թույլ է տալիս խուսափել խոսքում անտեղի մանրամասների հիշատակումից: Ուստի, խոսքային մտադրություններն են կանխենթադրույթները «որակում» որպես դիտավորություններ և ոչ դիտավորություններ: Հոդվածում անդրադարձ է կատարվում նաև կանխենթադրույթի տեսակներին:

Downloads

Published

2020-05-31

Issue

Vol. 23 No. 1 (26) (2019)

Section

Լեզվաբանություն

License

Copyright (c) 2020 Author(s)

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.