ԻՆՔՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐՈՆՈՒՄԸ ԷՄԻԳՐԱՆՏԱԿԱՆ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԱՐԱԾՔՈՒՄ

Authors

  • Ամալյա ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ Երևանի պետական համալսարան

DOI:

https://doi.org/10.46991/FLHE/2021.25.2.161

Keywords:

աքսոր, էմիգրանտական գրականություն, կարոտ, հիշողություն, ինքնություն, պատկանելություն, բազմամշակութայնություն, հասարակություն, հոգեբանական ինքնադիմանկար, ինտեգրում

Abstract

Արագ զարգացող աշխարհում պատկանելության խնդիրը մնում է ժամանակի հրամայականը: Չնայած մեր արմատները փորձում են մեզ պահել հայրենիքում, շատ դեպքերում էմիգրանտ դառնալն անխուսափելի է դառնում: Միգրացիան, ըստ էության, դարձել է հասարակական նորմ և ինքնության, պատկանելության և տան հասկացությունները վերանայելու և այլ դիտանկյան տակ ներկայացնելու անհրաժեշտություն է առաջացել: Էմիգրանտական գրականության մեջ արտացոլվում են երեք հիմնական կատեգորիաներ՝ դիցաբանական, սոցիոլոգիական և հոգեբանական: 20-րդ դարը համարվում է միգրացիայի դարաշրջան: Հոդվածի նպատակն է էմիգրանտական գրականության համատեքստում բացահայտել միգրացիայի թաքնված շերտերն ու բարձրացնել մի շարք հարցեր, որոնք կօգնեն մեզ ավելի լավ մեկնաբանելու էմիգրանտական գրականության առանձնահատկությունները:

Downloads

Published

2022-03-15

Issue

Vol. 25 No. 2 (31) (2021)

Section

Գրականագիտություն

License

Copyright (c) 2022 Ամալյա ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.